ประชาธิปไตยแบบไทย

ตามข่าวช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ประเทศไทยเราต้องเจอกับแรงกดดันจากต่างชาติ ทั้งจากสหรัฐฯและสหภาพยุโรป(EU)เนื่องจากต้องการให้ไทยเรานั้นกลับมาเป็นประชาธิปไตยโดยเร็ว ตามหลักการของสหรัฐฯและ อียูนั้น ต้องบอกว่าประชาธิปไตยของไทยเรานั้นเป็นประชาธิไตยที่มีแค่เปลือก ประชาชนส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจถึงสิทธิและหน้าที่ และความเป็นประชาธิปไตยอย่างแท้จริง ผิดกับสหรัฐฯและประเทศที่เจริญส่วนใหญ่ แต่ว่าประชาชนเริ่มที่จะตื่นตัวและพยายามจะนำพาประเทศเดินหน้าไปสู่ประชาธิปไตยอย่างประเทศที่เจริญแล้ว ประชาชนส่วนใหญ่ไม่มีใครชอบการรัฐประหารแต่ว่าเพราะมีเหตุ จำเป็น และเหตุจำเป็นเกือบทุกครั้งที่ทำรัฐประหารก็คือ การคอรัปชั้นของนักการเมือง ข้าราชการ และที่สำคัญยิ่งในครั้งนี้ เราเกือบจะเกิดสงครามกลางเมืองขึ้น ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบการยึดอำนาจแต่ก็ไม่อยากเห็นพี่น้องชาวไทยต้องฆ่ากันเพียงเพราะอำนาจที่นักการเมืองต้องการแย่งชิงกัน และเอาประชาชนมาเป็นตัวประกันและหวังว่านี้จะเป็นการรัฐประหารครั้งสุดท้าย ให้มันจบในยุคสมัยของพวกเรานี้ละครับ รุ่นลูกรุ่นหลานก็ไม่อยากให้เขามาเจอเรื่องแบบนี้อีก ให้พวกเขามีรัฐธรรมนูญให้ใช้ต่อไปอีก100ปีกันไปเลย ตามที่กล่าวมาแล้วละครับประเทศไทยเรานั้นมีประชาธิปไตยที่เป็นแบบแค่เปลือก ขาดความเข้าใจในสิทธิและหน้าที่ของตน โดยเฉพาะนักการเมืองที่เห็นเพียงผลประโยชน์ของตนเองและพวกพ้องจนทำให้ประชาธิไตยของไทยต้องกระตุกดับลง จนเป็นเหตุให้ต้องโดนยึดอำนาจ การยึดอำนาจของไทยจึงไม่ใช่การหันหลังให้กับประชาธิปไตย เพราะถ้าหันหลังให้ประชาธิปไตยแบบถาวรแล้วละก็คนที่จะโดนก็คือคนที่เข้ายึดอำนาจนั้นละครับ ประเทศไทยต้องการประชาธิปไตยที่เต็มใบอย่างสหรัฐฯและประเทศที่เจริญแล้วแต่ว่าวันนี้ประชาธิปไตยของไทยนั้นหยุดลง ถ้าเปรียบเป็นรถก็คงประมาณเครื่องกระตุกดับ ต้องทำการซ่อมบำรุง ปรับจูนเครื่องให้เข้าที่ ต้องใช้เวลา ซึ่งทางคสช.ก็ได้กำหนดระยะเวลาออกมาแล้ว คงต้องขอความเห็นใจและเข้าใจจากทั้งสหรัฐฯและอียู การซ่อมมันต้องใช้เวลานิดหนึ่ง ตามระยะเวลาที่คสช.บอกมาไม่นานหรอกคนไทยรอได้ เราใช้รัฐธรรมนูญและประชาธิปไตยแบบครึ่งๆกลางๆมากว่า82 ปี ยึดอำนาจมากว่า13ครั้ง ให้เวลาประเทศไทยนิดหนึ่งนะครับ เป้าหมายของเราอยู่ตรงนั้น ตรงที่คุณ(สหรัฐฯและประเทศที่มีประชาธิปไตยทั้งหลาย)ยืนอยู่ รอเราหน่อย ให้เราเตรียมความพร้อมและออกเดินอีกครั้ง ถึงจะไม่ช่วยก็อย่าทำลายกันเลย เพราะคงไม่มีความเจ็บปวดใดที่จะเท่าความเจ็บที่เพื่อนทำลายกันเองนะครับ..........

Cookie Run(ทำพิษ)

จากรายข่าวช่วง2-3วันมานี้ ทั้งทางทีวีและหนังสือพิมพ์ต่างเสนอข่าวถึงการถูกเรียกเก็บเงินจากผู้ให้บริการเครือข่ายโทรศัพท์ เป็นจำนวนเงินที่เรียกว่ามากมาย บางรายเกือบๆจะ200,000บาทด้วยซ้ำ เหตุมาจากการที่ผู้ปกครองซื้อโทรศัพท์สมาร์ทโฟนให้ลูกหลานตัวเองใช้และเล่นเกม cookie run ที่กำลังฮิตอยู่ในขณะนี้ ตัวเกมนี้ฟรีครับไม่ต้องเสียเงินซื้อครับ แต่มีการซื้อขายไอเทมภายในเกมเพื่อสามารถเล่นเกมได้สะดวกและผ่านได้ง่ายขึ้นนะครับ ซึ่งทางผู้ให้บริการเครือข่ายที่เป็นข่าวนี้ก็ยืนยันนะครับค่าใช้จ่ายนี้เป็นค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจริง และตามข่าวก็ออกมายืนจะช่วยน้องที่ค่าใช้โทรศัพท์เกือบแสนนี้ไม่ต้องจ่ายเพราะเกิดจากการใช้โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่กับคนอื่นๆนั้นยังไม่ทราบแน่ชัด และจะโชคดีอย่างน้องเขาหรือเปล่า เพราะค่าใช้จ่ายขนานนี้เล่นเอาเป็นลมได้นะครับ แต่การซื้อไอเทมในเกมนี้ต้องผูกบัญชีบัตรเครดิตเพื่อตัดค่าใช้จ่ายที่เป็นเงินจริงๆ เพราะงั้นสาเหตุคงต้องให้ผู้เี่ยวชาญไปหาคำตอบให้ละครับ แต่เราคงมาหาทางป้องกันไม่ให้เหตุการแบบนี้เกิดขึ้นดีกว่าครับ เริ่มตั้งแต่ขั้นแรกเลยนะครับ
1.บุตรหลานของเราอายุเท่าไร สำคัญนะครับเพราะนี้จะเป็นตัวตัดสินในการซื้อของเรา
2.ความจำเป็นต้องใช้ มากน้อยแค่ใหนในการใช้โทรศัพท์
3.จุดมุ่งหมายในการซื้อ คือ จริงๆแล้วข้อนี้น่าจะเป็นข้อแรกด้วยซ้ำนะครับ เราต้องพิจรณาว่าเราจะซื้อทำใหมครับ ไว้โทรหาเวลาจำเป็น เวลาไปรับที่โรงเรียน หรือเวลาออกไปข้างนอก
4.ต้องเลือกแอพที่เหมาะกับเขา และสอนวิธีการใช้ข้อพึ่งระวังต่างๆ(แต่ผู้ปกครองบ้างคนก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร ในจุดนี้เราอาจให้คนที่พอจะรู้เรื่องช่วยแนะนำก็ได้)

สุดท้ายนี้คงต้องอยู่ที่การพูดคุยกับเขาอย่าปล่อยให้เขาอยู่กับสิ่งนี้มากเกินไป....หากิจกรรมทำร่วมกันใส่ใจและเลือกสิ่งที่เหมาะสมกับตัวเขา ในที่นี้ผมหมายถึงโทรศัพท์นะครับไม่ต้องไปสนใจหรอกครับว่าจะน้อยหน้าเพื่อนๆคนอื่น ควรบอกว่าทำใหมถึงซื้อรุ่นนี้ให้เพราะอะไร เพื่อให้เขาเข้าใจ และเมื่อถึงวัยอันสมควรก็จะซื้อให้ เทคโนโลยีก็เป็นดาบสองคมเสมอ มีทั้งดีและไม่ดีเราจึงควรดูแลและใส่ใจพวกเขาและเลือกที่เหมาะกับเขาจริงๆครับ เพื่อป้องเรื่องเหล่าเพราะบางที่อาจไม่โชคดีแบบน้องเขาก็ได้นะครับ...

ฮีโร่"จราจร"

ใช่ครับพูดถึงเรื่องเรื่องนี้ใครหลายๆคนคงไม่ปลื้มเท่าไร....เพราะการปฎิบัติหน้าที่บางอย่างของเจ้าหน้าที่รัฐ อย่างตำรวจจราจรนั้น ทำให้ผู้ใช้รถใช้ถนนเจ็บ(ใจ)ไปตามๆกันมาแล้ว ด้วยการเห็นเพียงผลประโยชน์เล็กๆน้อยๆ จนทำลายภาพลักษณ์ขององค์กรลง ง่ายๆอย่างการเรียกรับเงินแทนการออกใบสั่ง เป็นต้น ซึ่งทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติก็แสดงทางทีในการเข้ามาจัดการในเรื่องนี้แต่ก็ยังไม่ประสบผลเท่าทีควรเท่าไร แต่ที่กล่าวมาเป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น(ผมคิดว่านะครับ) ตำรวจดีๆยังมีอีกเยอะผู้ที่ทำงานเพื่อประชาชน เพื่อชาติ เพื่อผืนแผ่นดินไทยยังมีอีกมากๆ ผมจึงขอนำเสนอเรื่องราวดีของเจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งครับ ตำรวจท่านนี้เป็นตำรวจในโครงการพระราชดำริ สังกัด กก.6บก.จร
โดยเหตุการ์นี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 4มิ.ย.57

ด.ต มานะ จอกโคกสูง ผบ.หมู่งานฯ 1 งานจราจรโครงการพระราชดำริ ไดรับแจ้งเหตุว่ามีผู้หญิงท้องแก่กำลังคลอดบนรถแท็กซี่ ตำรวจท่านนี้ก็รีบไปที่เกิดเหตุ ที่เกิดเหตุนั้นการจราจรนั้นติดขัดมาก เมื่อถึงที่เกิดเหตุก็พบแท็กซี่สีส้ม ทะเบียน ทร7629 กรุงเทพ จอดอยู่ข้างทางเมื่อมาถึงนายตำรวจท่านนี้ก็รีบรุดเข้าช่วยเหลือผู้หญิงท้องแก่วัย 30 ปี โดยใช้เวลาในการทำการคลอดประมาณ25นาที ก็สามารถทำคลอดได้สำเร็จ โดยมีมีชาวบ้านคอยให้กำลังใจอยู่เป็นจำนวนมาก

นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของเจ้าหน้าที่ "น้ำดี"ผู้ที่เห็นหน้าที่และประชาชนเป็นสำคัญ ผมคิดเสมอว่าพวกท่านเหล่านี้ยังมีอีกมาก และเราก็ควรจะยกย่องนายตำรวจทุกท่านที่ทำเพื่อพี่น้องประชาชน เพราะภาระหน้าที่นี้มันช่างหนักหน่วงนัก แต่ผมว่าท่านเหล่านี้คงภูมิใจอย่างแน่นอน ส่วนเราๆท่านก็ไม่ควรที่จะทำผิดกฎจราจร และทำให้ถูกกฎหมาย(ผมหมายถึง ต่อพ .ร.บ ทำใบขับขี่ให้เรียบร้อย)และปฎิบัติตามกฎจราจรอย่างเคร่งครัดและที่สำคัญเลิกให้ท่า ด้วยการบอกว่า"พี่ผมรีบ เอาเท่าไร"กันนะครับ

ความดีง่ายๆข้างตัวเรา

สวัสดีครับกลับมาเจอกันอีกครั้ง วันนี้เราจะมาว่ากันถึงเรื่องการทำความดีกัน "ทำความดี"คำๆนี้เราได้ยินได้ฟังกันอยู่บ่อยๆ ตั้งแต่สมัยเด็กๆยันออกมาดิ้นรนใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่กันเลยนะครับ "ทำความดีเริ่มได้ที่ตัวเรา" "ทำดีได้ดี"และอีกมากมาย ความดีที่ว่ามันคืออะไร บ้างคนทำดีแทบตายแต่มันก็ได้เคยได้ผลดั้งใจซักที จนมีคนพูดแบบตัดพ้อว่า"ทำดีได้ดีมีที่ใหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป"แต่สำหรับผมแล้วผมเชื่อเสมอว่าการที่เราทำดีนั้นย้อมได้ดีแน่นอน

รูปแบบการทำความดีมีมากมายหลายรูปแบบและหลากหลายวิธีการในการทำความดี ประเด็นจึงไม่ใช่ว่าทำดีอย่างไงหรือทำใหมต้องทำ ทำเพราะอะไรผมว่าเราๆท่านคงตอบตัวเองได้อยู่แล้ว คงไม่อยากเสียเวลามานั้งอ่านให้เมื่อยหรอกจริงใหมครับ เรารู้อยู่แล้วว่าทำดีได้ดี แต่เพราะผลลับของความดีนั้นไม่เหมื่อนกันนี้ซิครับ บ้างคนทำความดีเช่น ช่วยบริจาคเงินเพื่อสร้างอาคาร แต่พอถึงเวลาประกาศรายชื่อกลับไม่มีชื่อตัวเอง ก็แอบน้อยใจบวกโมโหไว้ในใจ พอถึงมีการบริจาคครั้งหน้าเขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อะไรเลยจะทำไปทำใหม สิ่งที่ผมพยายามบอกก็คือเราอย่างได้หวังกับการทำดี บางคนสวนกลับมา งั้นอยู่เฉยๆไม่ดีกว่าเหรอท่าน จะเแกว่งเท้าหาตอทำใหม ใช่ครับถ้าความดีเป็นตอขาผมคงแตกหลายรอบแล้วละครับ ผมมีอีกตัวอย่างหนึ่งครับ หนุ่มหน้าตาดี(คุณรู้นะครับว่าใคร....ใครละว่ะเฮ้ย...ก็แล้วแต่สะดวกละครับ)ขับรถมอ'ไซร์มาดีๆเครื่องดันดับ ซ่วยละซิแถวนั้นก็มองไม่เห็นร้านซ่อมเลย ช่วยไม่ได้ต้องเข็นซิครับ ไปได้ซักพักเริ่มเหนื่อย ชักจะท้อกับชีวิตแล้วละซิ พอดีมีเสียงลุงคนหนึ่งดังมาจากข้างหลังว่าจะให้ช่วยใหม ชายหนุ่มปฎิเสธไป เพราะเขาไม่ไว้ใจเท่าไร แถมแถวๆนั้นก็เปลียวด้วย แต่เมื่อมองสายตาที่ดูจริงจังจริงใจเขาก็ยอมให้ช่วย คิดในใจว่าถ้าลุงแกยันรถถึงร้านก็จะจ่ายเงินให้เป็นค่าทำความดีที่ช่วยเขา พอมาถึงร้านลุงแกกลับไม่เอาตังค์ ชายหนุ่มถามว่าทำใหมครับ ลุงแกบอกแค่ได้ช่วยและเห็นรอยยิ้มของเราแกก็มีความสุขแล้ว(นั้นไงครับ...แมนม๊ากกกก)แล้วแกก็ขับมอ'ไซร์จากไป มาถึงตรงนี้คงพอเปรียบเทียบได้นะครับ และผมก็เชื่อว่าหลายท่านก็รู้ แต่เราจะส่งความรู้นี้ไปสู่เด็กได้ยังไง ให้เขาเหล่านั้นทำความดีโดยไม่ขัดเขิน ทำมาจากใจที่อยากจะทำ เราอาจจะทำให้เขาดูเมื่อมีโอกาส และบอกว่าความดีเป็นสิ่งง่ายๆที่เราทำแล้วหรือช่วยใครแล้วสบายใจและคนที่เราช่วยก็Happyนั้นเองเริ่มต้นง่ายๆที่บ้าน ช่วยพ่อ ช่วยแม่ ทำงานเล็กๆน้อยๆ ช่วยเพื่อนในเรื่องที่เขาช่วยได้ มันจะยากในครั้งแรกครับไม่ว่าเด็กหรือคนโตๆแล้วอย่างเราแต่เมื่อครั้งแรกผ่านความดีก็ซึมเข้าไปในใจเรา ทำให้ครั้งต่อไปเราทำมันได้ง่ายขึ้น ยิ่งถ้าได้ฝึกมาตั้งเด็กแล้วละก็ ซื้อขนมกินได้เลยครับว่าเขาจะมีแต่มิตรมากมายแน่นอน...

บอลโลกกับคนไทย

อาจดูช้าไปสักนิดถ้าจะมาว่ากันถึงเรื่องนี้ ในตอนนี้ เพราะบอลโลกได้เริ่มไปเป็นที่เรียบร้อยนานแล้ว(ถ้างั้นผมก็ตกกระแสซิครับ)และด้วยเทคโนโลยีทุกวันนี้แล้วด้วย ทำให้การติดตามต่างๆทำได้รวดเร็วขึ้น สะดวกขึ้น แต่ว่าก็คงไม่สายเกินไปที่จะเอามาเล่าเพราะจริงๆแล้วตอนนี้ก็พึ่งได้ทีมเข้ารอบ2 เพียงไม่กี่ทีมเอง แต่ที่รู้แน่ๆคือแชมป์เก่าผู้ไม่เคยแพ้ใครเมื่อ4ปีก่อนต้องเก็บกระเป๋ากลับบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้วแน่นอน ซึ่งผมก็คงไม่อธิบายว่าทำใหมเสปนถึงทำผลงานออกมาไม่ค่อยดีเท่าที่ควร อาจะเป็นเพราะด้วยแรงกดดันในการรักษาแชมป์หรือพวกเขาเหล่านั้นเลยช่วงฮอตของตนเองมาแล้วก็เป็นได้

และอีกหนึ่งทีมขวัญใจมหาชนชาวไทยนั้นก็คือ อังกฤกษซึ่งก็แพ็กกระเป๋าเตรียมกลับบ้านด้วยเช่นกัน ก็ต้องแสดงความเสียใจกับแฟนบอลทั้งสองทีม แต่ว่าฟุตบอลก็เป็นกีฬาชนิดหนึ่งมีแพ้มีชนะเป็นของคู่กัน
เป็นธรรมดา อีก4 ปีข้างหน้าค่อยว่ากันใหม่  วกกลับมาที่บ้านเรากันต่อครับ พูดถึงความชอบฟุตบอลแล้วนั้นบ้านนี้ไม่เป็นสองรองใครแน่นอนครับ และถ้ามีใครมาสำรวจว่าประเทศใดในโลกที่ชื่นชอบและรักฟุตบอลเข้าขั้นด้วยแล้วละก็ต้องมีบ้านเราติดอันดับต้นๆของผลการสำรวจแน่นอนครับ ฟุตบอลเป็นสิ่งดีครับเป็นกีฬาที่เสริมสร้างความสามัคคีกันเพราะต้องเล่นกันเป็นทีม ต้องมีน้ำใจเป็นนักกีฬาเอื้อเฟื้อต่อกันแต่ที่ต้องเอามาเล่าเพราะมันมีอีกสิ่งหนึ่งที่ตามมากับฟุตบอลซึ่งเราให้ความสำคัญของมันมากเกินไปนั้นเองครับนั้นคือ ผลการแข่งขันครับ แต่ช้าก่อนครับผลการแข่งขันหาใช่ปัญหานะครับแต่ปัญหาคือการพนันซึ่งเอาผลการแข่งมาเป็นตัวตัดสิน

ซึ่งมีการสำรวจมาแล้วว่าเด็กไทยอายุต่ำกว่า15ปีเล่นพนันฟุตบอลโดยเอาเงินเก็บมาเล่น ทุกคนทราบดีครับการพนันนี้ไม่ใช่สิ่งดีเลย และมันกำลังจะยั่งรากลึกลงไปในระดับประถม ถ้าถึงตอนนันเราคงได้เห็นความซิบหายครั้งใหญ่อย่างแน่นอนครับ  "การพนันเปลี่ยนความสัมพันธ์" อันนี้เป็นเรื่องจริงนะครับเพราะผมเคยรู้เคยเห็นและเคยเป็นมาแล้วทั้งนั้น ดีหน่อยตรงที่ว่ายังไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อนและถอนตัวออกมาได้ก่อนที่จะสายเกินไป ปัญหานี้มีมานาน นานจนบ้างคนชิน นานจนมันซึมลึกลงไปเรื่อยๆ แล้วเราจะทำอย่างไรละครับ การจะหวังจากภาครัฐเพียงอย่างเดียวคงไม่ได้ ถึงตอนนี้อาจจะเอาจริงเอาจังมากเป็นพิเศษเพราะอยู่ในช่วงพิเศษนั้นเอง(งงนะว่าใหม)แต่มันไม่ยั้งยืนหรอกครับ การที่ดีเราควรเริ่มจากตัวเรานี้แหละครับ ไม่เล่น ดูอย่างมีความสุข และแนะนำลูกหลานเยาวชนของเราถึงพิษภัยของมันการออกมาเอาจริงของภาครัฐเป็นเรื่องดีครับแต่มันจะสำเร็จได้ต้องมาจากมือของเราทุกคนช่วยกันครับ เพื่อให้ "ฟุตบอลคือฟุตบอล"สร้างเสริมความสามัคคีต่อกันมีน้ำใจเป็นนักกีฬา จะได้ดูฟุตบอลอย่างมีความสุขทุกครอบครัวครับ.........